Hreinn Fridfinnsson, een leven van en met concepten.

Van een IJslandse kunstenaar mag je een verfrissend beeld verwachten en dat is het geval met de tentoonstelling ‘Midnight Jump’ van Hreinn Fri∂finnsson (1943) in de Rozenstraat te Amsterdam. Hij is een zuiver conceptueel kunstenaar die in het verloop van zijn oeuvre geen strobreed heeft toegegeven aan het mechanisme van de kunstmarkt. De tentoonstelling in Rozenstraat is puur en simpel voor wie op zoek gaat naar de inspirerende bronnen van Hreinn.

Fri∂finnsson is een van de medeoprichters van het IJslandse kunstenaarscollectief SUM in Reykjavik dat zich verzamelde in een gebouw(tje) midden een voor ons buitenstaanders onherbergzaam lijkende streek. Je zou denken dat het een schuiloord is voor herders. In 1971 streek hij neer in Amsterdam en positioneerde  zich als lid van het In-Out Center, eveneens een kunstenaarsinitiatief. Later zal hij met een vriend een huiskamergalerie openen in de grachtenstad. Dit alles wijst er op dat Hreinn in de eerste plaats begaan was met het opbouwen van een eigenzinnige maar bewuste carrière in de kunstwereld. Het noodlot van een marginaal bestaan heeft hem uiteindelijk gebracht tot wat hij is geworden een kunstenaar die respect afdwingt met een consistent oeuvre. Recente overzichtstentoonstellingen in Berlijn, Geneve, Londen en de uitgave van het boek ‘Works 1964-2019’ bij Koenig Books bevestigen deze status.

Pair, 2004-2005 : foto New Reform

Zaalzicht : Foto New Reform

De tentoonstelling in Rozenstraat is een beauty. De ruime hal is niet volgepropt maar secuur ingericht precies zoals het verfijnde niet opdringerige werk van de kunstenaar. Zijn werken zijn soms speels maar verwijzen tegelijk naar gebeurtenissen die hem als mens typeren. Het titelwerk ‘Midnight Jump’ (1975-1975) toont ons de kunstenaar die van op de begane grond omhoog springt en in een derde foto terug op de begane land. Een kinderlijk manoeuvre uitgevoerd door een volwassen persoon. Een paar schoenen wordt uitgebeeld met 1 schoen die zich als object weerspiegelt in een spiegel staande op de vloer (Pair, 2004-2005). Een variante op het spreekwoord “Wie het schoentje past trekt het hem aan”?  Maar het spiegelbeeld geeft ook een schoen weer die aan beide voeten kan worden gedragen. Aan de muur hangt een bruine kartonnen doos met een gaatje dat uitnodigt om te kijken wat er in de doos zit. Door het gaatje ziet men zijn eigen oog in spiegels die een kristallen bal voorstellen. Is door het sleutelgat piepen de aanleiding? Bij de 37 tentoongestelde werken hangen in een hoek ook 4 foto’s met zelfportretten van de kunstenaar. Het lijkt alsof Hreinn Fri∂finnsson zich afwend van ons gezichtsveld. Bevreemdend en toch gewoon.

Er is nog een kleinere documentatie ruimte waar men het parcours van de kunstenaar kan in ontdekken. Als u dit leest heeft het Corona virus misschien al geleid tot het sluiten van de tentoonstelling. Ik zou hopen dat die na de infectie heropend kan worden. Toen ik de tentoonstelling laatst in Berlijn zag droop er veel enthousiasme af van de jonge kijkers. Ook dat is een verdienste die deze kunstenaar op zijn revers mag spelden.

Roger D’Hondt